Deze woorden voel ik met me resoneren.

Want het is toch raar, het gene wat ons het meeste helpt zoals yoga of meditatie is het eerste wat we los laten in crisis tijd. Het antwoord: jouw patronen worden aangeraakt. En je hebt een keuze: ga ik een laag dieper en ga ik ze aan, of ga ik weer meer in mijn patronen?

Het stuk waar we met zijn allen door heen gaan, op onze geheel eigen manier. Want laten we eerlijk zijn, we werden allemaal weer geconfronteerd met onze patronen.

Als ik terugkijk om van mezelf te mogen leren, kwam ik tegen wat als een rode draad door mijn leven loopt. Het angst/stress patroon. En wat ik al geleerd had: “ je bent nooit terug bij af”. Het is alleen een laag die je weer mag afpellen om steeds meer naar je kern te gaan van wie je eigenlijk bent. Je bent namelijk niet je patroon. Ik werd meegenomen in de wereld van wel waar, niet waar ik geloofde boven, en toen onder. Ik ging in de overlevingsstand. Ik deed geen yoga meer en kwam mijn oude stuk tegen. Verslavingsgevoelig. Alle informatie uit,- en onderzoeken op het mobieltje.

Net zoals ik onderzoek deed naar kanker tijdens mijn loopbaan als research analist. Tot hoofdpijn aan toen. Ik vergat en verloor mezelf. Gelukkig wat dit tijdelijk, want waar ik vroeger maanden over deed om uit te komen, was nu binnen enkele dagen. En het waren de volgende woorden in mij die me deden beseffen waar het nu werkelijk om ging: Elke dag verlies je jezelf in de wereld. Hoe onrustiger het om ons wordt, hoe meer het wil zeggen: “ ga naar binnen”. En zoveel weerstand van mijn patronen die ik voelde pakte ik het weer op. Niet meer vluchten in het werk. Het mooie is: elke keer als ik weer naar mezelf ga is er geen crisis. Er is geen boven en geen onder, waarheid of leugens alleen maar ruimte. Dit is waar het om gaat. Terug naar mezelf.

Een leraar zei eens: Als je failliet wordt verklaard is dit maar een handtekening. Je verandert niet als persoon. Voel je wat ik bedoel? Daarom gaan we dit najaar bezig met onszelf. Onze workshops zijn afgestemd op de periode waar we inzitten