OP LOCATIE
Vandaag was ik te gast bij SG Eekeringe om voor de 3e klassers yoga te geven. Ik heb het omgedoopt tot een ‘speeddate yoga’ met jongeren. In 35 minuten nam ik de zes groepen, variërend van 21 tot 31 leerlingen, mee in de wereld van de yoga.
Ik startte met een korte inleiding met de vraag:
“Hoeveel gedachten denk je op een dag?” Dat zijn er toch zo’n 70.000 per dag. “En wie weet wat het percentage is van de negatieve gedachten die we hebben?”
Maar liefst 75%. En hoeveel effect heeft dat op je lichaam? Best veel, hè!
“Waar voel je die gedachten in je lichaam?”
Veel jongeren herkenden het effect van negatieve gedachten op hun lichaam. Dit maakte indruk. Ook hoe je met je ademhaling verschil kunt maken.
Door uitleg te geven, vragen te stellen en de leerlingen zelf mee te laten denken, lukte het me om de aandacht bij de yoga te houden. De onderdelen waren kort maar krachtig.
De meditatie over “jouw veilige plek” om de veiligheid bij jezelf te vinden, kwam goed binnen.
Daarnaast merkte ik dat ik zelf anders voor de klas stond. Wat ik als docent weleens meebracht, was mijn onzekerheid. De onzekerheid om iets fout te doen, iemand te kwetsen of het aangeven van mijn grenzen.
Yoga geven aan klassen in het voortgezet onderwijs is altijd een uitdaging. Toen ik zelf jong was, kon ik er weinig mee en was ik vaak aan het lachen. Nu stond ik daar zelf. Die herinnering nam ik mee de lessen in. En als ik de leerlingen niet kon bereiken, trok ik me dat persoonlijk aan.
Door het afgelopen jaar inzichten te krijgen in deze overtuigingen van “niet goed genoeg zijn” – inzichten die zijn gekomen door mindfulness – heb ik ingezien dat ik nu de keuze heb: wat neem ik mee de les in? Want hoe je het ook wendt of keert, leerlingen spiegelen je.
Vandaag kon ik mee glimlachen met giebelende en lachende kinderen. Ik liet het zijn, gaf er ruimte aan en pakte de draad weer op. Ik ben dankbaar dat het werken aan mezelf doorwerkt in mijn passie, mijn werk.